Περίοδος διαγωνισμάτων, αξιολογήσεων και βαθμών και ενώ οι περισσότεροι σε συζητήσεις μεταξύ ενηλίκων συμφωνούν για την τάση βαθμοθηρίας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και πως αυτό μόνο άγχος και πίεση προκαλεί στα παιδιά μας, όταν έρθει η ώρα του ελέγχου και τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που θα επιθυμούσαμε οι αντιδράσεις των γονιών απέναντι στα παιδιά τους λένε άλλα.
Οι βαθμοί είναι κομμάτι της σχολικής ζωής ενός παιδιού και δυστυχώς μπορεί να επηρεάσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ψυχολογία του, την μελλοντική του πρόοδο αλλά και τη σχέση με τους γονείς του. Βρείτε παρακάτω μερικές συμβουλές για το πως να αντιδράσετε στην περίπτωση που οι βαθμοί του παιδιού σας είναι πιο χαμηλοί από το αναμενόμενο.
Δώστε λίγο χρόνο πριν αντιδράσετε.
Το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να βεβαιωθείτε πως δε θα αντιδράσετε αμέσως μόλις πάρετε τους βαθμούς στα χέρια σας. Είμαστε μόνο άνθρωποι και όσο καλή διάθεση και γνώσεις παιδαγωγικών και να έχετε, οι άνθρωποι αντιδρούν πρώτα συναισθηματικά. Όταν μάλιστα τα συναισθήματα αυτά συμπεριλαμβάνουν αγανάκτηση, απογοήτευση και θυμό δεν κρύβονται εύκολα. Παρόλα αυτά αφήστε μία μέρα να περάσει πριν αντιδράσετε. Θα δείτε πως θα είστε πολύ πιο ήρεμοι.
Οργανώστε με τη συγκατάθεση του παιδιού μία ώρα για να το συζητήσετε.
Αφού αφήσετε λίγο χρόνο να περάσει θα δείτε πως θα είστε πιο ήρεμοι. Έτσι πείτε στο παιδί «θέλεις να μιλήσουμε μετά το φαγητό». Με αυτό τον τρόπο θα είστε και οι δύο όσο πιο ψύχραιμοι και έτοιμοι γίνεται και θα αποφύγετε μία κατάσταση αντιπαράθεσης, φωνών και ανταλλαγής σχολίων που θα πληγώσουν και εσάς και το παιδί σας.
Συζητήστε ανοιχτά δείχνοντας ανησυχία, όχι θυμό.
Μπορεί να σας φαίνεται «χαζό» ή περιττό αλλά δοκιμάστε να ξεκινήσετε την συζήτηση με ένα απλό «Πρόσεξα ότι» και αποφύγετε το «εσύ» και το β’ ενικό. Έτσι θα κάνετε μία ανοιχτή συζήτηση με βάση την ανησυχία σας και όχι τη διάθεση να κατηγορήσετε το παιδί σας για κάτι που στα μάτια του είναι μία σοβαρή αποτυχία και απόρριψη. Πείτε του «βλέπω πως σε δυσκολεύει η Άλγεβρα και φαντάζομαι πόσο σε απογοητεύει αυτό». Δείχνοντας ότι αντιλαμβάνεστε τα συναισθήματα του θα νιώσει πως είστε στην ίδια ομάδα και όχι απέναντι.
Αποφύγετε τις «τιμωρίες».
Θυμηθείτε τις δικές σας μαθητικές ημέρες και αν μία τιμωρία των γονιών είχε ποτέ θετικά αποτελέσματα. Ίσως και να δούλεψε αλλά μόνο επειδή φοβηθήκατε την οργή των γονιών σας και την τιμωρία. Η ερώτηση είναι θέλετε να παιδιά σας να σας φοβούνται; Θέλετε να προσπαθούν στο σχολείο επειδή θέλουν ή επειδή ζουν με το φόβο της τιμωρίας; Δημιουργήστε ένα περιβάλλον στήριξης και δείχνοντας ειλικρινή εμπιστοσύνη στο σχολείο και στη μάθηση ανεξάρτητα από το μορφωτικό σας επίπεδο. Έτσι το παιδί σας θα καταλάβει τη σημασία του σχολείου και αυτό θα λειτουργήσει θετικά μακροπρόθεσμα, όχι για ένα τρίμηνο.
Μην ενθαρρύνετε τον ανταγωνισμό.
Αποφύγετε τη σύγκριση με μεγαλύτερα αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους, συμμαθητές, γείτονες. Ο καθένας είναι διαφορετικός, μαθαίνει με άλλους ρυθμούς, έχει άλλα ενδιαφέροντα, άλλες δυνατότητες και άλλες δεξιότητες. Μην κοιτάτε τους βαθμούς του παιδιού σας συγκριτικά με αυτούς του παιδιού του Γιώργου από τη δουλειά. Τα παιδιά καλό είναι να ανταγωνίζονται τον εαυτό τους και να μην κυνηγάνε το κοινώς αποδεκτό ως άριστο αλλά να προσπαθούν για το καλύτερο που μπορούν οι ίδιοι.
