Μικροί μαθητές στην Ινδία συνομιλούν με 200 εθελοντές από όλον τον πλανήτη μέσω μιας πρωτοβουλίας του καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Newcastle, Sugata Mitra.
Το ψηφιακό «σχολείο» ονομάζεται School in the Cloud και πραγματοποιείται με τη βοήθεια εθελοντριών από τη Βρετανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες, οι οποίες αφιερώνουν μία ώρα από το χρόνο τους κάθε μέρα για να διδάξουν σε μαθητές στην Ινδία μέσω Skype.
Οι μαθητές, που πολλές φορές προέρχονται από πολύ φτωχές οικογένειες, έχουν την δυνατότητα να εξοικιωθούν με τη χρήση των υπολογιστών και της τεχνολογίας. Διδάσκονται, ανάμεσα σε άλλα, μαθήματα για την τέχνη, τον πολιτισμό και τις φυλετικές διακρίσεις, γεγονός που αποτελεί καυτή πατάτα αυτόν τον καιρό στην Ινδία.
Το σχολείο αυτό αποτελεί κομμάτι ενός ερευνητικού πρότζεκτ και η συνεργασία καθηγητών και μαθητών γίνεται χωρίς σχολική επιτήρηση, χωρίς βαθμούς και τεστ. Οι μαθητές σε διάστημα μόνο λίγων μηνών αισθάνονται πιο σίγουροι για τον εαυτό τους με τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα Αγγλικά για να επικοινωνήσουν και δεν φοβούνται να απαντήσουν λάθος σε μια ερώτηση υπό τη σκιά ενός κακού βαθμού ή ενός επικριτικού βλέμματος.
Αν στην υποβαθμισμένη Ινδία καταφέρνουν να ανοίξουν ένα παραθυράκι στον πλανήτη, πόσο μπροστά μπορούν να βρεθούν οι Έλληνες μαθητές που έχουν πια πρόσβαση σε κάθε τεχνολογική ανακάλυψη από τη στιγμή που γεννιούνται; Αν στην υποβαθμισμένη Ινδία μπορούν και έχουν πρόσβαση στις τεχνολογίες του μέλλοντος, πόσο κρίμα είναι να μείνουμε εμείς πίσω, σε μια χώρα που παραδοσιακά τιμά την ανάπτυξη;
Για το Έτσι Μαθαίνω,
γράφει η Μαρία Μόσχου
