Πώς αλλιώς μετριέται η χαρά, αν όχι μέσα από τα χαμόγελα και τους πανηγυρισμούς επιτυχίας των παιδιών; και πού αλλού χωράει περισσότερο το όνειρό αν όχι μέσα στα βλέμματα αυτών των μαθητών που κατάφεραν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους και να αποδείξουν πως μπορούν να σηκώσουν στις πλάτες τους το βάρος αυτού του απαιτητικού συστήματος αξιολόγησης;
Για εμάς, τους καθηγητές τους, δεν έκαναν το αδύνατο. Γιατί οι Έλληνες μαθητές μας από την Νυρεμβέργη, την Φρανκφούρτη, το Μόναχο, το Ντύσσελντορφ και το Ντορτμουντ μας επιβεβαίωσαν πως το πείσμα και η θέληση, μπορούν να απογειώσουν ζωές που άνθισαν μακριά από την πατρίδα και αναμετρήθηκαν από νωρίς με το βάσανο της ξενιτιάς και του νόστου. ,
Αυτά τα παιδιά επέλεξαν να επιστρέψουν και να σπουδάσουν στον τόπο τους Ιατρική, Πολυτεχνείο, Φαρμακευτική, Χημεία και Ψυχολογία, τον οποίο, αν και τους διδάξαμε πως μαραζώνει, θέλησαν να ξαναχτίσουν από την αρχή! Κι ενώ επιχειρήσαμε να τους στρέψουμε στην εναλλακτική επιλογή φοίτησης στο εξωτερικό, μας αιφνιδίασαν με τη λαχτάρα τους να προσφέρουν στη χώρα μας ένα καλύτερο αύριο!
Ισλάμ, Φίλιππε, Έφη, Μαρία, Χριστίνα, Αντώνη, Μαρία, Θοδωρή, Αλέξανδρε και Σοφία , σας ευχαριστούμε πολύ!
Σας ευχαριστούμε και σας συγχαίρουμε, όχι μόνο για τον προσωπικό σας θρίαμβο, αλλά και για το μεγαλείο και τη γενναιότητά σας να εμπιστευτείτε στην πληγωμένη χώρα μας το ταλέντο, την δημιουργικότητα και το μέλλον σας!
Την δική σας επιτυχία την αγκαλιάζουν όλοι οι Έλληνες, μα πιο πολύ, εμείς, οι περήφανοι καθηγητές σας!!!
