Εργατική πρωτομαγιά ή η γιορτή των λουλουδιών;
Όπως και να την δει κανείς το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ημέρα αργίας για την χώρα μας όπως και για τις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Τα παιδιά έχουν την τιμητική τους όπως σε κάθε γιορτή και αυτό θα το καταλάβει κάποιος κάνοντας αυτή τη μέρα μια βόλτα στην εξοχή. Με λουλούδια στα χέρια,χαμόγελα και ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους μας θυμίζουν ότι η πρωτομαγιά είναι μια από τις ομορφότερες γιορτές.
Αν και πλέον δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, οι ρίζες της προέρχονται από παγανιστικές (θρησκευτικές) εορτές του παρελθόντος. Το γεγονός ότι για το βόρειο ημισφαίριο η μέρα αυτή βρίσκεται μεταξύ της Εαρινής Ισημερίας και του Θερινού Ηλιοστάσιου, σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης και τα λουλούδια έχουν την τιμητική τους .
Στην Ελλάδα υπάρχουν διάφορα έθιμα που λαμβάνουν χώρα κατά την πρωτομαγιά. Το πιο διαδεδομένο από αυτά είναι η δημιουργία του πρωτομαγιάτικου στεφανιού από λουλούδια κομμένα από τους αγρούς. Τα στεφάνια στη συνέχεια τα κρεμούν στην πόρτα ή το μπαλκόνι όπου και το κρατούν μέχρι τις 23 Ιουνίου.
Στην Κέρκυρα, το Μαγιόξυλο έχει την τιμητική του. Οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, στολισμένο με μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά. Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι στα άσπρα και με κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.
Σε άλλα μέρη της χώρας το πήδημα στη φωτιά είναι μία τελετουργική διαδικασία που θα αποτρέψει τις αρρώστιες εξασφαλίζοντας την καλή υγεία. Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, με την δύση του ήλιου και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά. Οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια.
Στην Ήπειρο, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, τα παιδιά πηγαίνουν στους κήπους, χτυπώντας μαγειρικά σκεύη και λέγοντας μαγικά ξόρκια για να διώξουν τα φίδια.
Ένα άλλο έθιμο είναι η Ανάσταση του Μαγιόπουλου, που το συναντάμε σε περιοχές όπως ο Βόλος, το Ζαγόρι Ηπείρου, ο Καστανιάς Στυμφαλίας κ.α. Σε άλλες περιοχές είναι γνωστό ως Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη. Ένας έφηβος παριστάνει τον πεθαμένο Διόνυσο και οι κόρες του χωριού του τραγουδούν τον “Κορμό”, ένα θρηνητικό τραγούδι με σκοπό να αναστήσουν τον ίδιο και μαζί με αυτόν και ολόκληρη τη φύση.
Εσείς πού θα πιάσετε τον Μάη;
