10:45, Ανατολικό Λονδίνο. Σάββατο! Το μάθημα καθυστέρησε να ξεκινήσει λόγω της γιορτής των τριών Ιεραρχών. Η αίθουσα τελετών είχε γεμίσει από τις 9, όλοι παρόντες! οι μαθητές, οι καθηγητές, οι γονείς, ο διευθυντής του σχολείου, Ο Mr Greek, ο πρόξενος της Κύπρου στην Αγγλία και εμείς! Μια ομάδα ανήσυχων εκπαιδευτικών από την Ελλάδα η οποία βρέθηκε στο Λονδίνο με αφορμή την διεθνή έκθεση bett. Η ομάδα του Greek LoL και του Έτσι Μαθαίνω. Συνδετικός κρίκος η Στέλλα Μπομποτσιάρη, δασκάλα στο ελληνικό σχολείο μέχρι πέρυσι και νυν διευθύντρια του μεγαλύτερου διαδικτυακού σχολείου εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, Greek LoL. Μόλις μπήκαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων οι μαθητές της και οι συνάδελφοι της έσπευσαν να την καλωσορίσουν και να της εκφράσουν το πόσο θα ήθελαν να την έχουν ακόμα κοντά τους.
Μετά την γιορτή ζήτησα από την Σοφία, την δασκάλα του Α Level, να παρακολουθήσω το μάθημά της. Δέχτηκε με χαρά και ανεβήκαμε μαζί μέχρι την τάξη η οποία βρίσκεται στον πρώτο όροφο ενός πολύ όμορφου σχολικού συγκροτήματος και έχει θέα το πάρκο. Μου έκανε εντύπωση που βλέπει πράσινο. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι οι τάξεις να έχουν θέα τις απέναντι πολυκατοικίες. Η Σοφία άνοιξε την πόρτα και οι μαθητές ήταν ήδη όλοι στα θρανία τους. Αιφνιδιάστηκαν από την παρουσία μου, με κοιτούσαν περίεργα αλλά μόλις η Σόφια τους εξήγησε ποιος ήταν ο απρόσκλητος επισκέπτης ένιωσαν αμέσως πιο άνετα. Μου ζήτησε να κάτσω δίπλα της και να κάνουμε μαζί το μάθημα καθώς ως χημικός θα είχα πολλά να επισημάνω σχετικά με το σημερινό αντικείμενο, την διατροφή. Προτίμησα ωστόσο να καθίσω μαζί τους, έπιασα ένα θρανίο στο κέντρο της αίθουσας και λίγο προς τα πίσω ώστε να μπορώ να είμαι κοντά με τους περισσότερους.
Το μάθημα διεξάγονταν στα ελληνικά καθώς ο σκοπός είναι η εξοικείωση των παιδιών αυτών που έχουν γεννηθεί στην Αγγλία με την ελληνική γλώσσα. Έπρεπε ωστόσο κάποιες φορές η Σοφία να τους μιλάει και στα αγγλικά για να είναι σίγουρη ότι έχουν καταλάβει. Αμφίδρομη σχέση διδασκαλίας. Συζητούσαν πολλές φορές μαζί για το πώς μεταφράζεται σωστά μια πρόταση από τα ελληνικά στα αγγλικά καθώς η Σοφία γνώριζε άριστα την επίσημη αγγλική γλώσσα αλλά τα παιδιά καλύτερα τις καθημερινές, μερικές φορές αδόκιμες, εκφράσεις. Στη διάρκεια του μαθήματος έπιανα κάποιους να μιλάνε μεταξύ τους και προσπαθούσα να καταλάβω τι λένε. Όταν συνειδητοποίησα ότι μιλούσανε για ποδόσφαιρο μπήκα στον πειρασμό και ρώτησα τον Δόλωρο με καταγωγή από την Κύπρο:
-Τι ομάδα είσαι;
– Αρσεναλ
-Εσείς ;
– ΑΕΚ αλλά στην Αγγλία Λίβερπουλ
Έκανε ένα μορφασμό απαξιωτικό και γύρισε το βλέμμα του στο μάθημα.
Ήρθε η ώρα να φύγω. Σηκώθηκα από το θρανίο μου και κατευθύνθηκα προς την έδρα. Τους ευχαρίστησα που με δέχτηκαν στην τάξη τους και με έκαναν να νιώσω για λίγο πάλι μαθητής, του είπα ότι είναι τυχεροί που έχουν μια τόσο καλή δασκάλα και τους αποχαιρέτησα με την ευχή να τους ξανασυναντήσω. Έχοντας ανοίξει την πόρτα για να φύγω ακούω την φωνή της Μαρίας.
- Πότε θα ξανάρθετε;
Δίστασα, δεν περίμενα την ερώτηση και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ταυτόχρονα ένιωσα όμορφα. Σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να ήμουν ειλικρινής αλλά δεν το έκανα. Δεν το άντεχα να απαντήσω …μάλλον ποτέ! Δεν μπορείς να το πεις αυτό σε ένα παιδί. Την κοίταζα αμήχανος.
- Γιατί Λίβερπουλ;
πετάχτηκε ο Δόλωρος και με έβγαλε από την δύσκολη θέση!
- Λόγω του Steven Gerrard
- Εσύ γιατί Αρσεναλ ;
- Το Λονδίνο είναι όλο Αρσεναλ!
Έκανα ένα μορφασμό με τον οποίο του έδειξα ότι δεν με πείθει και άνοιξα πάλι την πόρτα.
- Θα έρθουμε εμείς στην Ελλάδα, τον Οκτώβρη, θα επισκεφτούμε το μουσείο της Ακρόπολης!
Ακούστηκε ξανά η φωνή της Μαρίας. Τέλεια, θα τα πούμε εκεί! της απάντησα. Ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της! και έφυγε από πάνω μου όλη η ένταση και η αμηχανία. Αποχαιρέτισα την τάξη του Α Level έχοντας ανανεώσει το ραντεβού μου μαζί τους και έφυγα γεμάτος από ωραίες εικόνες. Τα πρόσωπα χαμογελαστών παιδιών!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτελίδας
για την Εφημερίδα Ελευθερία
