Στη δουλειά μας είναι απαραίτητο να ενημερωνόμαστε αλλά και με την σειρά μας να ενημερώνουμε μαθητές και γονείς. Πριν λίγες μέρες λοιπόν έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο με τίτλο «Ερχεται το ψηφιακό σχολείο». Αυτοί οι βαρύγδουποι και ηχηροί τίτλοι με ανατριχιάζουν και με ενθουσιάζουν γιατί σκέφτομαι -καθότι και ρομαντική ενίοτε- «επιτέλους, δεν θα είμαστε μόνοι μας». Δεν πέρασαν 2 λεπτά και ο ενθουσιασμός δυστυχώς εξανεμίστηκε. Λόγω της μεγάλης μας εμπειρίας στο χώρο της διαδικτυακής εκπαίδευσης δεν μας εντυπωσιάζει ο επιτηδευμένος λόγος. Οσο και αν θέλουμε να ονειροβατήσουμε, δεν γίνεται. Είμαστε στην ευνοϊκή θέση να μπορούμε να καταλάβουμε -αν όχι ακριβώς, σίγουρα σε πολύ μεγάλο βαθμό- τι έχει προγραμματιστεί και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.
Στο άρθρο γίνεται αναφορά για χρήση ψηφιακού υλικού μέσα στις τάξεις, για διαδραστικούς πίνακες και εργαστήρια υπολογιστών και για την ψηφιακή αυλή, όπου μαθητές, δάσκαλοι και καθηγητές θα συναντώνται, θα επικοινωνούν, θα συνεργάζονται και θα ανταλλάσσουν ιδέες. Και τώρα πάμε στην ουσία, για την υλοποίηση του προγράμματος έχει εξασφαλιστεί από την ΕΕ κονδύλι ύψους 146.635.815 ευρώ. Οχι, δεν θα αρχίσω γκρίνια περί κατασπατάλησης της επιδότησης σε εξοπλισμό που δεν χρειάζεται. Αυτό όμως για το οποίο θα μιλήσω είναι ότι όλοι αυτοί οι κύριοι, που επιτυχώς κατάφεραν να διασφαλίσουν την επιχορήγηση, αγνοούν το πιο σημαντικό όλων, την ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που θα κληθούν να αναλάβουν ρόλο διαχειριστή όλου αυτού του ψηφιακού σχολείου. Εχω την εικόνα μπροστά μου, με εξαίρεση έναν ή δύο εκπαιδευτικούς ανά σχολική μονάδα, δάσκαλοι και καθηγητές ούτε που θα τολμούν να πατήσουν το ON. Και είναι απόλυτα λογικό και φυσικά αναμενόμενο. Η επιμόρφωση τέτοιου τύπου δεν γίνεται μέσα σε ένα σεμινάριο ενός ή δέκα Σαββατοκύριακων. Χρειάζεται εξάσκηση χρόνων για να μπορέσει κάποιος εκπαιδευτικός να δει τα εργαλεία αυτά ως σωτήριους αρωγούς του και όχι σαν βάρος στην διαδικασία της διδασκαλίας. Τόσο εγώ όσο και όλη η υπόλοιπη ομάδα του Greek Lessons OnLine αλλά και του Ετσι Μαθαίνω εκπαιδευόμαστε και επιμορφωνόμαστε –χωρίς καμία υπερβολή- καθημερινά και ακόμα έχουμε πολλά να μάθουμε. Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι όλος αυτός ο εξοπλισμός θα μείνει αναξιοποίητος όπως ακριβώς έγινε και με τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Πρέπει να ασχοληθούμε με την ουσία και η ουσία είναι να προετοιμάζουμε συστηματικά τους νέους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιούν την τεχνολογία. Οσο και να θέλουμε, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εκπαιδευτικοί είναι πιο δύσκολο να εξοικειωθούν απόλυτα και να αλλάξουν τον τρόπο που διδάσκουν άρδην. Χρειάζεται προσεκτικός σχεδιασμός όταν υπόσχεσαι στην νεολαία τόσες αλλαγές στον τρόπο που λειτουργούν τα σχολεία τους.
Οσο για το ποσό της επιχορήγησης πραγματικά δεν έχω λόγια. Ξέρετε πόσα ψηφιακά εργαλεία για μαθητές και εκπαιδευτικούς διατίθενται ήδη δωρεάν; Το Greek Lessons OnLine και το Ετσι Μαθαίνω ξεκίνησαν την λειτουργία τους και έχουν ξεπεράσει σήμερα τους 100 μαθητές χωρίς κανένα δάνειο και καμία επιχορήγηση. Για παράδειγμα, γονείς από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους για την εκμάθηση Ελληνικών ενώ η ψηφιακή κινητικότητα των μαθητών μας και των δασκάλων μας είναι πολύ πιο έντονη και εμπλουτισμένη με πολλές αξιόλογες δωρεάν εφαρμογές. Αυτό που χρειάστηκε για το στήσιμο του διαδικτυακού μας σχολείου, το οποίο σε λίγες μέρες κλείνει 4 χρόνια λειτουργίας, ήταν προσωπική εργασία. Αυτο ακριβώς χρειάζεται και το εκπαιδευτικό μας σύστημα για να εκσυγχρονιστεί. Χρειάζεται δημιουργικούς ανθρώπους γεμάτους ιδέες, φαντασία και όρεξη για δουλειά. Σε ανθρώπινο δυναμικό πρέπει να επενδύσει το κράτος μας και όχι σε άψυχα εργαλεία.
