Στις μέρες μας τα περισσότερα παιδιά τρέχουν από την μία δραστηριότητα στην άλλη. Από τον χορό στο ποδόσφαιρο, από το ποδόσφαιρο στην κολύμβηση, από την κολύμβηση στα αγγλικά και από τα αγγλικά σε μια άλλη γλώσσα και από μια άλλη γλώσσα σε άλλα 10 πράγματα. Οι υποχρεώσεις τους είναι πολλές με αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί που ζητούν από τα παιδιά να κάνουν μία άσκηση στο σπίτι για το επόμενο μάθημα θεωρούνται άκαρδοι. « Μα το παιδί έχει τόσα να κάνει, δεν θέλω να το επιβαρύνω άλλο», λένε αρκετοί γονείς.
Όταν όμως το παιδί μαθαίνει κάτι καινούριο χρειάζεται αυτή η έξτρα ενασχόληση του με το κάθε αντικείμενο. Πώς θα μάθει να παίζει κιθάρα αν δεν την κρατήσει στα χέρια του και δεν αρχίσει δειλά δειλά να παίζει τις πρώτες του νότες; Πώς θα μάθει να παίζει ποδόσφαιρο αν δεν μπει στο γήπεδο, αν δεν λερώσει τα ρούχα του; Πώς θα μάθει να χορεύει αν δεν σηκωθεί από την καρέκλα του; Ο δάσκαλος θα του δώσει όλα τα εφόδια που χρειάζεται, θα του δείξει τον τρόπο, θα του μάθει τις νότες, πώς να κλωτσάει την μπάλα, τα βήματα του χορού, τα γράμματα μιας γλώσσας, αλλά από εκεί και μετά η γνώση είναι στα χέρια του παιδιού και μόνο αυτό μπορεί να την διαχειριστεί. Αν του δώσεις τη γνώση και αποφασίσει να την βάλει στην άκρη, εκεί θα μείνει. Αν όμως πάρει την γνώση, την βάλει σιγά σιγά στην καθημερινότητα του, θα γίνει κομμάτι του.
Όσο περισσότερο ασχολείται με το κάθε αντικείμενο τόσο καλύτερο θα γίνεται. Αν πιάσει την κιθάρα του σήμερα και μάθει να παίζει δύο νότες κάποια στιγμή θα μπορεί να παίζει ολόκληρα τραγούδια και αυτή η στιγμή θα έρθει πιο σύντομα αν ασχοληθεί πολύ ή πιο αργά αν ασχοληθεί λίγο. Αν όμως απλά έχει την κιθάρα στην άκρη του δωματίου χωρίς να την αγγίζει, αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ!
Το ίδιο συμβαίνει και με μια γλώσσα. Αν μάθει το αλφάβητο αλλά ποτέ δεν το γράψει, αν μάθει τους ήχους των γραμμάτων αλλά ποτέ δεν βγουν από το δικό του στόμα, πώς είναι δυνατόν να μάθει να γράφει και να διαβάζει σε αυτή τη γλώσσα; Σημασία δεν έχει να παίζει 5 ώρες την μέρα ποδόσφαιρο, να χορεύει 5 ώρες, να κάνει 15 σελίδες ασκήσεις κάθε μέρα, αλλά αυτή η μια ώρα που θα κάνει προπόνηση μέσα στην εβδομάδα θα του μάθει να παίζει ποδόσφαιρο κάποια στιγμή, αυτά τα καινούρια βήματα που θα μάθει από ένα χορό θα το κάνουν χαρούμενο όταν πλέον θα μπορεί να χορεύει στον ρυθμό και αντίστοιχα αυτή η μία λέξη που θα γράψει σήμερα, την άλλη βδομάδα θα γίνουν δύο, τον άλλον μήνα θα γίνουν πρόταση και αργότερα ολόκληρο κείμενο σε αυτή τη γλώσσα που επιδιώκει να μάθει.
Γιατί καλή η θεωρία αλλά η πράξη είναι αυτή που κάνει την διαφορά.
