Η online παρουσία των παιδιών σήμερα είναι πλέον κομμάτι της ζωής όλων μας. Τα παιδιά ανεβάζουν φωτογραφίες, σχολιάζουν, παίζουν παιχνίδια, επικοινωνούν και περνούν ένα μέρος της ημέρας τους στο διαδίκτυο. Ενώ συμβαίνει αυτό , οι γονείς ανησυχούν. Ακούν απόψεις ειδικών και μη, εγκαθιστούν προγράμματα προστασίας, μαλώνουν, απειλούν και τιμωρούν. Η ασφάλεια των παιδιών στο διαδίκτυο είναι κάτι το απολύτως αναγκαίο. Συχνά όμως πηγαίνει χέρι χέρι και με διάφορους μύθους που πρέπει να αποδομήσουμε.
Μύθος 1: Τα social media μετατρέπουν τα παιδιά σε ασκητές bullying.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι απλώς ένα μέσο και η χρήση του εξαρτάται από τα ανθρώπινα χέρια που το χειρίζονται. Αν κάποιο παιδί ασκεί bullying online σίγουρα συμβαίνει κάτι στη ζωή του που το ωθεί σε αυτή τη συμπεριφορά. Για αυτό ακριβώς το λόγο εκπαιδευτικοί και γονείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε τα σημάδια μιας τέτοιας συμπεριφοράς και να επέμβουμε όσο πιο άμεσα γίνεται. Οι απαγορεύσεις συχνά φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό που δεν αποτυγχάνει ποτέ είναι η θεμελίωση μίας σχέσης ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας.
Μύθος 2: Το να πείσουμε τα παιδιά να μη μιλούν σε αγνώστους online είναι ο καλύτερος τρόπος προστασίας.
Ένας ενήλικας που έχει σκοπό να βλάψει ένα παιδί θα βρει τον τρόπο να το πείσει ότι δεν είναι άγνωστος ή ότι θέλει το καλό του. Άρα απλώς το να πούμε στα παιδιά μας μη μιλάς σε αγνώστους δεν τα προστατεύει πραγματικά. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τους μιλήσουμε με ειλικρίνεια και να τους εξηγήσουμε κάποια πράγματα που ίσως είναι άβολα αλλά θα τους διδάξουν να αναγνωρίσουν μία επιθετική και επικίνδυνη για αυτούς συμπεριφορά στο Internet. Δεν μπορούμε να προειδοποιήσουμε τα παιδιά μας για κινδύνους χρησιμοποιώντας μισόλογα. Και δε θέλουμε ούτε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν μισόλογα ή να μας κρύβουν την αλήθεια αν τύχει και τους συμβεί κάτι τέτοιο στο διαδίκτυο.
Μύθος 3: Είναι επικίνδυνο να ανεβάζεις φωτογραφίες του παιδιού σου στο Internet.
Αυτό που είναι ακόμα πιο επικίνδυνο είναι να μη χρησιμοποιείς τις ρυθμίσεις ασφαλείας που σου προσφέρουν οι διάφορες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Περιόρισε το κοινό που μπορεί να βλέπει τις φωτογραφίες σου στους ανθρώπους που εσύ θέλεις. Μην επιτρέπεις στα παιδιά σου να έχουν προφίλ πριν γίνουν 13 και όταν έχουν μην κοινοποιείς τα προφίλ τους στις φωτογραφίες σας. Τα «μην» δεν βοηθάνε ιδιαίτερα. Αυτό που βοηθάει είναι να γίνουμε προχωρημένοι χρήστες του διαδικτύου, να κατανοήσουμε πως λειτουργεί και να «εκμεταλλευτούμε την ασφάλεια που έχει τη δυνατότητα να μας παρέχει.
Μύθος 4: Η χρήση parental controls είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσω το παιδί μου.
Ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσω το παιδί μου στο Internet είναι να του μάθω να είναι υπεύθυνος διαδικτυακός πολίτης αφού το κατανοήσω πρώτα και εγώ. Γιατί είτε μας αρέσει είτε όχι τα παιδιά μας όπως και εμείς είμαστε και διαδικτυακοί πολίτες. Άρα όπως τους μαθαίνουμε πώς να διασχίζουν με ασφάλεια το δρόμο ή ποιες γειτονιές να αποφεύγουν στην πόλη, πρέπει να τους μάθουμε να φέρονται με υπευθυνότητα και προσοχή μέσα στο διαδικτυακό χώρο. Φυσικά τα parental controls βοηθούν στην αποφυγή ακατάλληλου περιεχομένου αλλά μην ξεχνάτε πως αργά ή γρήγορα τα παιδιά βρίσκουν τον τρόπο να απενεργοποιήσουν αυτά τα controls. Το σημαντικότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους διδάξουμε να παίρνουν οι ίδιοι τις σωστές αποφάσεις και πάνω από όλα να μας εμπιστεύονται με ό,τι τους συμβαίνει.
Τα high tech παιδιά απαιτούν και χρειάζονται και high tech γονείς αλλά και καθηγητές. Με το να αφορίζεις την τεχνολογία και το διαδίκτυο και να λες τι ωραία ήταν τα χρόνια όταν ήμουν εγώ παιδί, δεν βοηθάς κάπως στην προστασία του παιδιού. Η δικτύωση είναι πια κομμάτι της ύπαρξής μας. Όπως είμαστε κοινωνικά και πολιτικά όντα έτσι είμαστε και διαδικτυακά πλέον. Αντί να ευχόμαστε να αφανιστούν «τα ρομπότ» που έχουν έρθει για να μας κατακτήσουν, πρέπει να μάθουμε να τα χειριζόμαστε έξυπνα ώστε να έχουμε πάντα εμείς τον έλεγχο επάνω τους.
